STIPES
Illa flamma viva nascens e cortice,
O ligne ! sicut ego cremans,
Quidnam vult petere ?
Somnit somnium quod tua scit anima :
Haec flamma torsa implicatur,
Et petitur virga…
Somnit de pino quam securi percutit
Et frangit fulgur, et de flamma
Quae ramos ascendit.
Flamm(a) arborem scandit, canit et sibilat
Se plicat et omnia ferit dente
Acie quae territat.
Urens arbor dicit : « O flamma vivida,
Fervida raraque, torre me,
Tamen ne sis invita !
« Crema mihi corpus et cor et faciem,
Sanguinem meum quoqu(e) ecce
Ad amaram famem.
« Heu ! caro laceratur et difinditur…
Servatur ! Pin(um) in alteram
Vertex complectitur !
« Omnes silvas, cernam eas incendentes !
Furentes flammas in montibus,
Trans vallem saltantes !...
« Et affer quocumque laetitiam tuam,
Superbiam forsan augebis
Ostendens vim tantam,
Ex exstinctoqu(e) astro, revocabis stella
Asperam saecul(o) exili
Vano quod cupit illam. »
Carolus GALTIER (1913 – 2004), Primus Manipulus, 1991.
LA BUSCO
« ‘Quelo flamo vivo que sort de ta rusco,
O busco, cremanto coume iéu,
Dequé, dequé busco.
- Pantaio un pantai que saup tambèn toun amo :
Ma flamo s’envertouio, se tors
E cerco de ramo…
Pantaio d’un pin que, de sa destrau blanco,
Escranco un uiau et dóu fiò fèr
Qu’escalo à si branco.
La flamo dins l’aubre mounto, canto, siblo,
Se giblo e porto pertout sa dènt
Pounchudo e terriblo.
E l’aubre cremant dis : « O flamo vivènto,
Ardènto e estranjo, brulo-me,
‘Mai siegues counsènto !
« Brulo-me lou cors e lou cor e la caro,
Encaro ma sabo la veici
Per ta fam amaro.
« Ai ! las… Deja ma caro s’esbrigo e s’esclapo...
Escapo !... Ah ! subre un autre pin,
Toun vertoui s’arrapo !
Que la séuvo entiero, la vegue que s’abre !
Alabre, lou fiò qu’escale i mount
E saute li vabre !...
« Porto-la de pertout ta vivento joio,
Ta croio l’afourtiras bessai
Emé tant de voio,
« E, de l’astre mort, reviéudaras l’estello
Rebello à la maigre eternita
Vuejo que la bèlo. »
Charles GALTIER (1913 – 2004), Premiero garbo, 1991.